Divine Mercy Baby’s Home

Onlangs kreeg Voys een hartverscheurend verhaal binnen van Anneloes Stoetman uit Groningen. Een jonge vrouw van 25 jaar, die zich inzet voor Divine Mercy Baby’s Home; een weeshuis voor baby’s in Mbarara, Uganda. Voys steunt Anneloes in haar missie om structuur en liefde in het weeshuis te brengen. Graag delen wij haar verhaal met jou.

Ontwikkelingswerk

Het verhaal van Anneloes

Ik heb altijd ontwikkelingswerk willen doen. Toen mijn contract bij een verzekeringsmaatschappij niet werd verlengd in verband met een fusie, wist ik dat dit mijn kans was om te doen wat ik altijd heb willen doen. Mijn oude buurmeisje werkt en woont in Uganda. Ik heb haar daarom een mail gestuurd of zij een project wist waar ik mijn wens werkelijkheid kon laten worden. Zij antwoordde dat alle hulp meer dan welkom zou zijn. Toen ik thuis vertelde dat ik naar Uganda zou gaan, vroeg mijn moeder of ze met me mee mocht. Los van het feit dat wij het samen altijd leuk hebben, is mijn moeder huisarts geweest. Haar kennis is in een ontwikkelingsland als Uganda natuurlijk zeer welkom.

Meer dan genoeg te doen

Mijn buurmeisje schetste mij per mail de situatie en omstandigheden in Uganda. Er waren genoeg werkzaamheden die ik kon oppakken: aan de slag in een weeshuis, baby’s wegen en meten in een AIDS- / HIV-kliniek, computerles geven op de universiteit.. Maar ook naar afgelegen dorpen gaan (lees: zonder elektriciteit en stromend water) om daar eerste hulp te verlenen, behoorde tot de opties. Dit is natuurlijk iets wat mijn moeder als arts zou kunnen gaan doen. En dat allemaal in een arm, onontwikkeld land.

Op reis

Mijn oude buurmeisje stuurde mij foto’s en verhalen van de bizarre omstandigheden van het weeshuis en ik besloot kleding, spullen en geld in te gaan zamelen. Hoewel we van KLM geen gratis extra koffers mee mochten nemen voor het goede doel, vertrokken mijn moeder en ik met de verzamelde spullen en het geld naar Mbarara (zuid-westen van Uganda). Eenmaal in Mbarara hebben wij vrijwel direct een bezoek gebracht aan het weeshuis.

Het weeshuis

Divine Mercy Baby’s Home is twee jaar geleden opgericht door dr. Godfrey, een gynaecoloog die zich bezighoudt met allerlei goede doelen in Mbarara. Het weeshuis is daar één van. In Uganda gebeurt het nog vaak dat moeders komen te overlijden bij een bevalling. Niet zelden worden de pasgeboren baby’s niet opgehaald door hun vader. Dr. Godfrey hield deze kinderen op zijn afdeling, maar dit kon natuurlijk niet zo blijven. Hij wist wat hem te doen stond en richtte het weeshuis op, waar deze kinderen een thuis zouden krijgen.

Teveel weeskinderen

Het weeshuis heeft voldoende capaciteit om meer kinderen te herbergen, maar er is simpelweg geen geld om het gebouw leefbaar te maken. De verzorgers proberen iedere dag om de kinderen een fatsoenlijk thuis te geven, al is dat erg moeilijk. Het is onmogelijk om je het voor te stellen in wat voor omstandigheden de kinderen leven. De stank, de apathische kinderen en de schaarse middelen (zes baby’s/peuters in één bed) zijn de eerste dingen die opvallen. Je moet je voorstellen: 60 baby’s, 10 peuters en maar een paar verzorgers. Hieronder vind je een korte video van het weeshuis.

Geen liefde, geen aandacht

De prioriteit van de verzorgers ligt logischerwijs bij het voeden. Daarnaast wassen zij de kinderen, verschonen ze de luiers en maken zij het weeshuis schoon. Voor spelen is geen tijd en geld. Wat opvalt, is dat de kinderen vrijwel niet op onze toenaderingen reageren. Ze lijken in hun eigen wereld en proberen te (over)leven. Dit komt omdat de kinderen geen enkele aandacht krijgen, maar heeft ook te maken met hun achtergrond. Er zijn baby’s waarvan de moeder in het ziekenhuis is overleden en waarvan de vader ze niet is komen ophalen (geen geld). Maar er zijn ook baby’s die langs de kant van de weg of tussen het vuilnis zijn gevonden. Echt ver-schrik-ke-lijk. Daarnaast hebben de verzorgers zo hun eigen problemen, wat zijn weerslag heeft op de kinderen. Zo wonen de meeste verzorgers in het weeshuis, zodat ze onderdak en eten hebben. Vaak wonen hun eigen kinderen ook daar. Zij verdienen $30,- per maand waarvoor ze zeven dagen per week, 24 uur per dag werken. En dat zorgt ervoor dat de kinderen een hele hoop liefde en aandacht missen. Dit baart ons ernstige zorgen.

Dus, waar moet je beginnen?

Er zijn gelukkig een aantal ontzettend betrokken mensen. Met tien vrijwilligers en een aantal ‘maids’ (schoonmaaksters) zijn we begonnen met een enorme schoonmaak van het weeshuis en van de kinderen zelf. Ze werden gewassen, onderzocht en behandeld door artsen (zo hadden ze schimmels op hun hoofdjes, omdat ze nooit werden gewassen en kampten ze met andere infecties). Daarna kregen zij een hydrofiele luier (ingezameld en meegenomen uit Nederland), zodat ze niet meer in hun eigen behoeften hoefden te liggen of te spelen. Naast de hydrofiele luiers heb ik geld ingezameld voor een was-/droogcombinatie, zodat de luiers hergebruikt kunnen worden. Ook betalen wij er een jaar elektriciteit van.

Dagelijkse werkzaamheden

Vanaf nu zal ik elke dag naar het weeshuis gaan om de ‘structuur en liefde’ erin te houden. Dit kan op verschillende manieren. Hopelijk heeft dit zijn uitwerking op de kinderen, werkt dit motiverend (voor zowel de kinderen als de verzorgers) en kunnen zij wellicht overleven in de voor hun onzekere toekomst.

Iedere steun is welkom

Zoals je leest, is dit geen maand-, maar jarenwerk, waar ik inmiddels allerlei ideeën over heb. Ik kan deze zorg niet bij een maand laten. Het verhaal krijgt dus dus nog een enorm liefdevol vervolg, waar wij alle (financiële) hulp bij kunnen gebruiken. Alle giften zijn welkom op NL47ABNA0492940037 t.n.v. Anneloes Stoetman en o.v.v. Divine Mercy Baby’s Home. Dit geld wordt door Anneloes zelf ingezameld, die er alleen de benodigde spullen van koopt.

Een hartelijke groet uit Mbarara, ook namens mijn moeder,

Anneloes Stoetman anneloesstoetman@gmail.com